ษัษฐรัมย์ ธรรมบุษดี

พัฒนาการของขบวนการแรงงานไทยตั้งแต่ยุคจอมพล ป. พิบูลสงคราม และยุคจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ ที่ใช้นโยบายรัฐรวมศูนย์เป็นเครื่องมือควบคุมสหภาพแรงงาน การอ่อนแรงของสหภาพแรงงานจนเคลื่อนตัวไปสนับสนุนขบวนการการเมืองนิยมสถาบันและนิยมระเบียบ เช่น กลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย

พัฒนาการของความพยายามของรัฐซาร์ในการควบคุมแรงงานผ่านการจัดตั้ง “สังคมนิยมตำรวจ” โดยซูบาทอฟ ตลอดจนการเปลี่ยนผ่านไปสู่การสนับสนุนขบวนการ Black Hundreds ที่ใช้อุดมการณ์ชาตินิยมหัวอนุรักษนิยมและความเกลียดชังทางเชื้อชาติเป็นเครื่องมือระดมพลคนงานในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20

พัฒนาการของขบวนการแรงงานภายใต้ระบอบฟาสซิสต์ ในประเทศอิตาลีช่วงสมัยมุสโสลินี พร้อมทั้งอธิบายโครงสร้างของระบบคอร์ปอเรติสต์ บทบาทของรัฐในการควบคุมคนงาน และผลกระทบต่อเสรีภาพของขบวนการแรงงาน เพื่อทำความเข้าใจรากฐานทางประวัติศาสตร์ที่เชื่อมโยงกับสถานการณ์ร่วมสมัย

บทสรุปสุดท้ายของบทความชุด “วิวาทะความรุนแรง” นำเสนอความท้าทายของสิ่งที่สังคมเผชิญอยู่ ได้เผยถึงบทสรุปทางออกของปัญหาผ่านการยกตัวอย่าง เช่น การแก้ปัญหาการศึกษาในประเทศฟินแลนด์ พร้อมทิ้งท้ายประเด็นที่ต้องการส่งต่อให้สังคมได้เกิดการตั้งคำถามว่า “เรามีความกล้าที่จะขจัดปัญหาที่ซ่อนอยู่เพื่ออนาคตที่ดีกว่าหรือไม่”

บทความตอนที่ 2 ของบทความชุด “วิวาทะความรุนแรง” นำเสนอเรื่องความรุนแรงที่ซ่อนเร้นที่เป็นผลกระทบจากระบบที่สังคมสร้างขึ้นมา เช่น ความยากจน หรือความเหลื่อมล้ำทางสังคม และชวนให้ทุกคนตั้งคำถามว่า “เราเคยชินจนกลายเป็นเรื่องปกติหรือไม่”

ษัษฐรัมย์ ธรรมบุษดี เชิญชวนให้ทุกท่านร่วมสำรวจธรรมชาติของ “ความรุนแรงที่มองเห็นได้” และชวนทุกท่านตั้งคำถามต่อไปว่า เหตุใดการตอบสนองต่อความรุนแรงที่รวดเร็วนั้นอาจไม่ใช่ “วิธีที่ดีที่สุด” ในการรับมือกับความรุนแรงในสังคม

ษัษฐรัมย์ได้เน้นย้ำถึงบทเรียนทางการเมืองชิ้นสำคัญที่พรรคประชาชนต้องคำนึงถึงในการที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลง ทั้งนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้สังคมไทย “หมดศรัทธา“ ในระบอบประชาธิปไตยไปเสียก่อนดังเช่นที่ผ่านมาในประวัติศาสตร์การเมืองการปกครองไทย

บทเรียนจากกรณีของนายปรีดี พนมยงค์ และนายทักษิณ ชินวัตร ได้ชี้ให้เห็นว่าการเล่นตามกติกาของชนชั้นนำนั้นก็อาจไม่ใช่วิธีที่จะนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงได้จริงดังที่คาดหวัง และยังมีข้อควรคำนึงอีกมากเช่นเดียวกันในการสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้นจริง

ษัษฐรัมย์ ธรรมบุษดี ได้วิพากษ์แนวทางการประนีประนอมของพรรคประชาชนจากกรณีโหวตให้นายอนุทิน ชาญวีรกูล ดำรงตำแหน่งนายกฯ โดยยกบทเรียนจากกรณีของนายปรีดี พนมยงค์ และนายทักษิณ ชินวัตร ซึ่งได้พิสูจน์แล้วว่าการประนีประนอมไม่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่แท้จริง

ชาตินิยมถูกใช้เป็นเครื่องมือแบ่งแยกแรงงานและเบี่ยงเบนจากปัญหาเชิงโครงสร้าง ผ่านกรณีไทย–กัมพูชา เทียบกับอินเดีย–ปากีสถาน เพื่อเปิดโปงกลไกที่ซ่อนอยู่หลังความขัดแย้งข้ามพรมแดน