แนวคิด-ปรัชญา

กำพล จำปาพันธ์ ชวนทุกท่านสำรวจมุมมองของ อัศนี พลจันทร หรือที่รู้จักกันในนามปากกา "นายผี" ปัญญาชนผู้ถือปากกาเป็นอาวุธต่อสู้กับอำนาจเผด็จการ ที่มีต่อปรีดี พนมยงค์ ผู้ประศาสน์การ ม.ธ.ก., กรณีสวรรคต และชะตากรรมของ ม.ธ.ก. ภายหลังรัฐประหาร พ.ศ. 2490

ย้อนกลับไปสำรวจ สังคมศาสตร์ปริทัศน์ เพื่อทำความเข้าใจว่า “ประชาธิปไตยตายเสียแล้ว?” นั้นหมายถึงอะไรในสายตาของยุคนั้น และเราจะอ่านคำถามเดียวกันนี้อย่างไรในวาระรำลึก 14 ตุลาคม พ.ศ. 2568

ภายใต้บริบทที่โลกไร้สันติภาพและเต็มไปด้วยการแย่งชิงอำนาจและอิทธิพล ยุวกษัตริย์จักราทรงมีพระบัญชาให้มีการปฏิรูปขนบธรรมเนียมประเพณีหลายๆ อย่างที่เหมาะสม โดยพระเจ้าแผ่นดินทรงเป็นผู้นําในเวลาเดียวกันกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในตะวันตก

บทสรุปสุดท้ายของบทความชุด “วิวาทะความรุนแรง” นำเสนอความท้าทายของสิ่งที่สังคมเผชิญอยู่ ได้เผยถึงบทสรุปทางออกของปัญหาผ่านการยกตัวอย่าง เช่น การแก้ปัญหาการศึกษาในประเทศฟินแลนด์ พร้อมทิ้งท้ายประเด็นที่ต้องการส่งต่อให้สังคมได้เกิดการตั้งคำถามว่า “เรามีความกล้าที่จะขจัดปัญหาที่ซ่อนอยู่เพื่ออนาคตที่ดีกว่าหรือไม่”

บทความนี้ได้หยิบยกคำวินิจฉัยส่วนตน และหลักการพื้นฐานของรัฐธรรมนูญที่ปรากฏในคำวินิจฉัยส่วนตนของ ศ. ดร.อิสสระ นิติทัณฑ์ประภาศ ซึ่งจะนำพาทุกท่านไปสำรวจหลักการพื้นฐานของรัฐธรรมนูญ และวิธีตีความกฎหมายที่ให้แง่คิดในปัจจุบัน

บทความตอนที่ 2 ของบทความชุด “วิวาทะความรุนแรง” นำเสนอเรื่องความรุนแรงที่ซ่อนเร้นที่เป็นผลกระทบจากระบบที่สังคมสร้างขึ้นมา เช่น ความยากจน หรือความเหลื่อมล้ำทางสังคม และชวนให้ทุกคนตั้งคำถามว่า “เราเคยชินจนกลายเป็นเรื่องปกติหรือไม่”

ษัษฐรัมย์ ธรรมบุษดี เชิญชวนให้ทุกท่านร่วมสำรวจธรรมชาติของ “ความรุนแรงที่มองเห็นได้” และชวนทุกท่านตั้งคำถามต่อไปว่า เหตุใดการตอบสนองต่อความรุนแรงที่รวดเร็วนั้นอาจไม่ใช่ “วิธีที่ดีที่สุด” ในการรับมือกับความรุนแรงในสังคม

หลังเหตุการณ์ที่มีการทิ้งระเบิดปรมาณูที่เมืองฮิโรชิมา ประเทศญี่ปุ่น ทำให้หลายฝ่ายเกิดความกังวลและคาดการณ์ผลกระทบหากสองมหาอำนาจในช่วงเวลาต่อมาคือสหรัฐอเมริกาและสหพันธรัฐรัสเซียเลือกใช้ปรมาณูในการโจมตีฝ่ายตรงข้าม

ษัษฐรัมย์ได้เน้นย้ำถึงบทเรียนทางการเมืองชิ้นสำคัญที่พรรคประชาชนต้องคำนึงถึงในการที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลง ทั้งนี้ก็เพื่อป้องกันไม่ให้สังคมไทย “หมดศรัทธา“ ในระบอบประชาธิปไตยไปเสียก่อนดังเช่นที่ผ่านมาในประวัติศาสตร์การเมืองการปกครองไทย

บทเรียนจากกรณีของนายปรีดี พนมยงค์ และนายทักษิณ ชินวัตร ได้ชี้ให้เห็นว่าการเล่นตามกติกาของชนชั้นนำนั้นก็อาจไม่ใช่วิธีที่จะนำไปสู่ความเปลี่ยนแปลงได้จริงดังที่คาดหวัง และยังมีข้อควรคำนึงอีกมากเช่นเดียวกันในการสร้างความเปลี่ยนแปลงให้เกิดขึ้นจริง