ข่าวสารและบทความ

รัฐใช้เวลาเป็นเครื่องมือทางการปกครองและสร้างความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของชาติ ซึ่งสะท้อนผ่านการกำหนดปฏิทิน การเปลี่ยนศักราช และการนำเวลาแบบสากลมาใช้ในสยาม จากแบบเดิมที่ใช้ระบบยึดโยงกับพิธีกรรมศาสนา มาเป็นรับใช้รัฐชาติและระบบทุนนิยมแทน

การบังคับสูญหายเป็นเครื่องมือของรัฐในการจัดการฝ่ายตรงข้าม สร้างบาดแผลให้ครอบครัวและสังคมผ่าน “การสูญเสียที่ไม่มีความชัดเจน” รัฐต้องเปิดเผยความจริงและนำผู้กระทำผิดมาลงโทษ เพื่อสร้างความยุติธรรมและสันติภาพที่แท้จริง

บทความนำเสนอประสบการณ์การเก็บข้อมูลภาคสนามในพื้นที่ความรุนแรงถึงตาย (deadly violence)โดยเน้นการปรับตัวและยุทธศาสตร์เอาตัวรอดของนักวิจัยในชายแดนใต้ของไทยหลังปี 2547 เพื่อเป็นแนวทางสำหรับผู้สนใจศึกษาพื้นที่เสี่ยง

การขุดคลองกระจะช่วยสร้างงานถาวร (จากการปฏิบัติงานและพัฒนาโครงการ) ช่วยให้แรงงานระดับกลางและระดับสูงเพิ่มขึ้น ขีดความสามารถในการแข่งขันเพิ่มขึ้นเพราะค่าใช้จ่ายโลจิตสิกส์ลดลง เก็บภาษีได้มากขึ้น รายได้ของประเทศมากขึ้น

การขุดคลองกระมีข้อถกเถียงหลายประการ อาทิ อาจนำไปสู่การ “แบ่งแยกดินแดน” แต่จากผลการศึกษาพบว่ากลับจะช่วยเพิ่มอานุภาพทางทะเล ซึ่งส่งเสริมความมั่นคงของชาติโดยตอนที่ 3 เสนอให้เห็นในมิติเศรษฐกิจและภูมิรัฐศาสตร์

คลองกระเป็นโครงการขุดคลองเชื่อมอ่าวไทยกับอันดามันเพื่อลดความแออัดของช่องแคบมะละกา โดยคาดว่าจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจไทยและเศรษฐกิจโลกอย่างมาก เส้นทางที่เหมาะสมที่สุดคือเส้นทาง “9A” ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากประชาชนในพื้นที่

กุหลาบ สายประดิษฐ์ วิเคราะห์สังคมไทยในปี 2493 ในกรณีที่หลวงกาจสงครามถูกเนรเทศจากพวกเดียวกันคือ คณะรัฐประหาร 2490 และยังทำให้นายปรีดี พนมยงค์ ต้องมลทินในกรณีสวรรคตแต่ประชาชนทำได้แค่หัวเราะกับการก่อรัฐประหารครั้งนี้

การขุดคลองกระ ไม่เพียงแต่เป็นประโยชน์ของเศรษฐกิจไทย หากแต่เป็นประโยชน์ต่อเศรษฐกิจโลก เพราะจะเป็นเส้นทางที่ใกล้ที่สุดที่เชื่อมระหว่างทะเลจีนใต้และมหาสมุทรอินเดีย แต่ที่ผ่านมาถูกขัดขวางด้วยสาเหตุเพราะขัดผลประโยชน์ของผู้มีอำนาจทั้งในระดับโลกและในระดับชาติ

โครงการอนุสาวรีย์พระยาพหลพลพยุหเสนากลางถนนราชดำเนิน ถูกเสนอให้สร้างขึ้นในรัฐบาลจอมพล ป. พิบูลสงคราม เมื่อปี 2498 เพื่อรำลึกถึง “เชษฐบุรุษ” พระยาพหลพลพยุหเสนา หัวหน้าคณะราษฎรสายทหารหากโครงการฯ นี้มิได้เกิดขึ้น

ในวาระ 98 ปี ชาตกาลของอังคาร กัลยาณพงศ์ บทความนี้ได้เสนอความเป็นมหากวีของอังคาร กัลยาณพงศ์ ผ่านชีวประวัติในทุกช่วงวัยที่สะท้อนอัตลักษณ์อันโดดเด่นของอังคารทั้งในด้านศิลปะ จิตรกรรม และบทกวี