ษัษฐรัมย์ ธรรมบุษดี

แนวทางปฏิรูประบบสวัสดิการและกฎหมายแรงงานไทย เพื่อรับมือผลกระทบจากสงครามการค้าและแนวโน้มเศรษฐกิจโลกที่เปลี่ยนแปลงเร็ว โดยเน้นการสร้างหลักประกันรายได้, การฝึกทักษะใหม่, ลดความเหลื่อมล้ำผ่านนโยบายภาษี, และสวัสดิการถ้วนหน้า

สัมพันธ์ทางเศรษฐกิจไทย-สหรัฐฯ ที่เริ่มตั้งแต่ยุคสงครามเย็นจนถึงปัจจุบัน โดยมีการเปลี่ยนนโยบายจากการทดแทนการนำเข้าสู่การส่งออกและเปิดเสรีทางการค้า ซึ่งเอื้อต่อกลุ่มทุนใหญ่ ขณะเดียวกันก็สร้างความเหลื่อมล้ำและผลกระทบต่อแรงงานไทย

ความพยายามของกลุ่มผลักดันและภาคประชาสังคม ที่ร่วมมือเสนอการคิดบำนาญสูตร CARE โดยนำเสนอถึงรายละเอียดและความสำคัญของสูตร CARE และวิเคราะห์กลุ่มที่คัดค้าน เพื่อนำไปสู่สูตรการคิดบำนาญที่เท่าเทียมและเป็นธรรมต่อประชาชนทุกคนในประเทศ

การปฏิรูประบบบำนาญเป็นอีกทางออกที่จะสร้างการมีส่วนร่วมตามหลักประชาธิปไตย เพื่อลดความเหลื่อมล้ำและให้คนทุกกลุ่มเท่าเทียมกัน

ปรีดี พนมยงค์ กับแนวคิดสวัสดิการสังคมและความเหลื่อมล้ำ โดยบทความนี้ชี้ให้เห็นถึงรากฐานทางความคิดของปรีดี พนมยงค์ ที่นำไปสู่แนวคิดความเท่าเทียมทางเศรษฐกิจของประชาชนภายในประเทศสยาม ที่ทุกคนจะในประเทศจะได้รับสวัสดิการที่เท่าเทียมกันไม่ใช่เฉพาะกลุ่มบุคคลใดบุคคลหนึ่ง

บทความนี้เสนอเรื่องสวัสดิการในระยะเปลี่ยนผ่านรัฐบาลในปี 2567 โดยชี้ให้เห็นว่าสวัสดิการพื้นฐานสำคัญ 3 ด้านที่รัฐควรตระหนักคือ ด้านสาธารณสุข ด้านการศึกษา และด้านแรงงาน รวมทั้งใช้กรณีเปรียบเทียบกับประเทศเดนมาร์ก

อนุกรรมการพัฒนาสิทธิประโยชน์แรงงานนอกระบบ เสนอจุดเด่นและสิทธิประโยชน์เพิ่มเติมต่อกลุ่มแรงงานอิสระ (มาตรา40) เพื่อนำเสนอต่อคณะกรรมการประกันสังคมในลำดับต่อไป

หากในครานั้นนายปรีดี พนมยงค์ไม่ได้เสนอเค้าโครงการเศรษฐกิจอันเป็นรากฐานของรัฐสวัสดิการขึ้น ปัจจุบันนี้สถานการณ์ทางการเมืองจะเป็นไปในทิศทางใด อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะไม่มีข้อเสนอดังกล่าว พลวัตทางการเมืองอาจก่อให้เกิดแนวทางนี้ขึ้นในสักวัน

โครงสร้างแรงงานไทยเปลี่ยนจากเกษตรกรรมสู่อุตสาหกรรมและบริการ ส่งผลให้จิตสำนึกร่วมของแรงงานเสื่อมถอย แต่มีสหภาพแรงงานรุ่นใหม่เกิดขึ้น สร้างโอกาสเปลี่ยนแปลงเพื่อประโยชน์แรงงานในอนาคต

ข้อเสนอด้านเศรษฐกิจและสวัสดิการของปรีดี พนมยงค์ ยังมีความทันสมัย แม้บางประเด็น เช่น การผูกขาดทางเศรษฐกิจ การแยกส่วนนโยบาย และระบบภาษี ยังไม่ได้รับการแก้ไข จึงจำเป็นต้องผลักดันต่อไป