ศิลปะ-วัฒนธรรม

การกลับมาอีกครั้งของวงดนตรียอดนิยม “เฉลียง Rare Item RESTAGE” บทเพลงต้นฉบับของนักคิดนักเขียน ที่ยังคงความสดใหม่และทันสมัยอยู่เสมอ ทั้งเนื้อหาและท่วงทำนองดนตรีที่ครองใจเหล่าผู้หลงใหลในเสียงเพลงมาอย่างยาวนาน

‘ศิลปะสื่อแสดงสด’ หรือ ‘ศิลปะสื่อแสดง’ (Performance Art) ยังเป็นสิ่งใหม่สำหรับคนไทย โดยเห็นได้จากการที่เพิ่งได้รับการบรรจุในหลักสูตรการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย เมื่อไม่นานมานี้ แม้ว่าจะเผยแพร่มาจากยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 และเข้าสู่ประเทศไทยมาแล้วกว่า 40 ปี

“มหกรรมศิลปะร่วมสมัยนานาชาติ เชียงราย” เป็นการนำศิลปินไทยและต่างชาติมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยมี Thailand Biennale เป็นตัวกลางของการแลกเปลี่ยนและผลักดันศิลปวัฒนธรรม เศรษฐกิจ และการท่องเที่ยวของไทยบนพื้นที่จังหวัดเชียงรายที่ได้รับการกล่าวขานว่า “เมืองแห่งศิลปะ”

4-5 พฤศจิกายน 2566 ในเทศกาลละครกรุงเทพ ณ หอศิลป์กรุงเทพ สังคมไทยได้ตระหนักรู้ถึงความเป็นวัฒน์ วรรลยางกูร และผลงานอันมีค่าของเขาอีกครั้งหนึ่ง ดังที่ผู้เป็นบุตรได้บอกเล่าถึงความเป็นตัวตนทางความคิดของผู้เป็นพ่อด้วยความรักและภาคภูมิใจในรูป Documentary Theatre

“แสงสัจจา” [Sang Sajja] ละครร้องแบบไทยสร้างใหม่ ทำการแสดงโดย กลุ่มละครอนัตตา Anatta Theatre เขียนบทและกำกับโดย ประดิษฐ ประสาททอง หนึ่งในสามผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มละครอนัตตาและ ศิลปินศิลปาธรสาขาศิลปะการแสดงคนแรก

ประวัติความเป็นมา บทสัมภาษณ์ และบทวิจารณ์ความเห็นที่มีต่อละครเพลง “WATERFALL A New Musical” รวมไปถึงบทส่งต่อถึงเยาวชนและผู้คนที่สนใจในโลกแห่งละครเวทีถึงวงการละครเวทีของไทยว่าจะพัฒนาและเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใดได้บ้าง

การจัดงานรณรงค์และเฉลิมฉลองวันชนเผ่าพื้นเมืองแห่งประเทศไทย ประจำปี 2566 เป็นวันเดียวที่จัดร่วมกันไปกับวันสากลชนเผ่าพื้นเมืองโลก (International Day of the World's Indigenous Peoples) ดังที่สหประชาชาติให้ความสำคัญ โดยมีขึ้นในวันพุธที่ 9 สิงหาคม 2566 ณ อาคารหอประชุมศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร กรุงเทพมหานคร ในหัวข้อ “พลังเยาวชนชนเผ่าพื้นเมือง ร่วมสร้างสรรค์สังคมสู่การเปลี่ยนแปลง”

เชิญชวนผู้อ่านย้อนกลับไปพิจารณาถึงดีเบตนโยบายและวิสัยทัศน์ต่อประเด็นเรื่อง “ศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย” ผ่านคำถามทั้งจากผู้จัดและผู้เข้ารับชม เมื่อวันที่ 4 พ.ค. 2566 โดย สมาคมการค้าส่งเสริมอุตสาหกรรมศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย

รางวัลละครเวทีและนาฏศิลป์ร่วมสมัยฯ ครั้งล่าสุดเมื่อปี 2566 นับเป็นอีกปรากฏการณ์หนึ่งที่กระตุ้นและดึงดูดผู้คนให้กลับมาสนใจอีกครั้ง เมื่อละครเวที เรื่อง “ART” ละครผอมซึ่งใช้ต้นทุนการแสดงต่ำ ในขณะที่เน้นการแสดงและตัวบทที่สำคัญเพื่อถ่ายทอดและมีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชม สามารถคว้ารางวัลถึง 4 รางวัลจากทั้งหมด

วงการศิลปะการแสดงร่วมสมัยของไทยมีการสร้างสรรค์ผลงานใหม่ๆ อยู่เสมอ การแสดงแบบ Intermission ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งแห่งรูปลักษณ์ของการเต้นแบบหลังสมัยใหม่ ภายใต้ลีลาที่ซ่อนความหมายไว้ในทุกก้าวที่ขยับร่างกายมนุษย์ อันบอกไว้ด้วยถึงนัยทางการเมืองเพื่อการปลดปล่อยจากอำนาจที่กดทับ