อาชญาสิทธิ์ ศรีสุวรรณ

เรื่องราวชีวิตของพระทวีปธุรประศาสน์ ผู้ซึ่งแม้จะไม่ได้นิยมชมชอบในวิถีทางของคณะราษฎรเท่าไรนัก หากกลับมีความศรัทธาและยกย่องนายปรีดีอย่างจริงใจเสมอมา เนื่องจากนายปรีดีกระทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้อาศัยสาเหตุอื่นมาเป็นพลังผลักดันเหมือนคนอื่น ๆ

ความเป็นไปในชีวิตของ หลวงวิลาศปริวัตร หรือ ครูเหลี่ยม ซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะนักประพันธ์รุ่นบุกเบิกผู้สร้างสรรค์นวนิยายอันทรงคุณค่าหลายชิ้น อีกทั้งยังได้ร่วมแสดงในภาพยนตร์เรื่อง “พระเจ้าช้างเผือก“ กำกับโดยนายปรีดี พนมยงค์ อีกด้วย

กระแสข่าวในอดีตเกี่ยวกับการที่นายปรีดี พนมยงค์ กำลังจะเดินทางกลับประเทศไทย โดยเฉพาะข่าวที่สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์จะเชิญนายปรีดีกลับประเทศนั้นก็ค่อนข้างหนาหูและมีแนวโน้มจะเป็นจริง

เรื่องราวการก่อสร้าง “โรงพยาบาลสวนสราญรมย์” หรือโรงพยาบาลจิตเวชแห่งแรกของภาคใต้ ภายใต้นโยบายของนายปรีดี พนมยงค์ ในสมัยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีมหาดไทยช่วง พ.ศ. 2477–2478 เนื้อหายังสะท้อนความตื่นตัวของประชาชนต่อรัฐนิยมผ่านบทลำตัดที่นายบุญเกริก เขียนส่งถึงรัฐบาล

เส้นทางความรักระหว่าง สวง ทรัพย์สำรวย (ล้อต้อก) และ สมจิตต์ โตประภัสว์ นางงามประจำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่นายปรีดี พนมยงค์ ได้กลายเป็นบุคคลที่มีบทบาทในะผู้ให้ความช่วยเหลือเกี่ยวกับของทั้งสองท่าน

ปรีดี พนมยงค์ ลี้ภัยการเมืองในประเทศจีนตั้งแต่ปี พ.ศ. 2492 ถึง 2513 ท่านพำนักอยู่ที่ปักกิ่งและต่อมาย้ายไปกวางโจว โดยได้รับดูแลและให้สิทธิพิเศษจากทางการจีนในฐานะแขกผู้มีเกียรติ ตลอดเวลาในจีน ท่านอุทิศตนเพื่อฟื้นฟูมิตรภาพไทย-จีน

วิเคราะห์วิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของนายปรีดี พนมยงค์ ที่ศึกษากฎหมายหุ้นส่วนบริษัทในฝรั่งเศสโดยอิงหลักกฎหมายโรมัน พร้อมชี้ให้เห็นถึงนักกฎหมายโรมันสำคัญที่ถูกอ้างอิงอย่าง อัลเปียน โมเดสติน และปอล

ชีวิตและบทบาทของ ลิ่มซุ่นหงวน ลูกความของนายปรีดี พนมยงค์ในคดีพลาติศัย คดีที่นายปรีดี ในฐานะทนายความว่าความแก้ต่างให้จนได้รับชัยชนะ ด้วยวิธีการยกตัวอย่างกฎหมาย และคดีตัวอย่างสมัยสมเด็จพระเอกาทศรถ

นายปรีดี พนมยงค์ ได้ช่วยให้พระประศาสน์พิทยายุทธ พ้นจากความขัดแย้งทางการเมืองด้วยการผลักดันให้ดำรงตำแหน่งอัครราชทูตไทยประจำกรุงเบอร์ลินและช่วยเหลือบุตรชาย ในยามลำบาก

เส้นทางชีวิตนักเขียนของ “ศรีดาวเรือง” หรือวรรณา ทรรปนานนท์ ตั้งแต่ภูมิหลังของเธอ จนถึงการก้าวเข้าสู่วงการนักเขียน ศรีดาวกับการเขียนเรื่องสั้น “บางทีวันหนึ่งข้างหน้า” หลังเหตุการณ์ 14 ตุลา 2516 ซึ่งมีนัยประหวัดถึงคำขวัญประจำธรรมศาสตร์ของศรีบูรพาที่ว่า “ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน” ในข้อเขียน “ดูนักศึกษา ม.ธ.ก. ด้วยแว่นขาว"ซึ่งเรื่องสั้นนี้สะท้อนตัวตนของผู้เขียนและบริบทการเมืองในขณะนั้นได้เป็นอย่างดี