ปัญหาการแบ่งแยกดินแดนภาคใต้

 

 

๑.
ปัตตานี, ยะลา, และนราธิวาส เป็นดินแดนส่วนหนึ่งของประเทศไทยมาตั้งแต่ พ.ศ. ๑๘๓๗, จนถึงบัดนี้ก็เป็นเวลาราว ๗๐๐ ปีแล้ว. อีสานเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของประเทศไทยมาราว ๖๕๐ ปี. ล้านนาเป็นดินแดนส่วนหนึ่งของประเทศไทยมาราว ๒๐๐ ปี

แต่ล้านนากลับหลอมตัวเข้ากับประเทศไทยเป็นอย่างดีมามากกว่า ๑๕๐ ปีแล้ว, อีสานก็สามารถแก้ปัญหาแบ่งแยกดินแดนได้ตกโดยพื้นฐานแล้วกว่า ๒๐ ปี. ยังเหลือแต่ปัตตานี, ยะลา,  และนราธิวาส เท่านั้นที่โดยพื้นฐานแล้วยังแก้ปัญหาแบ่งแยกดินแดนไม่ตก.

 

๒.

ขอให้เรามาพิจารณาปัญหาการรวมล้านนากันเถอะ ชนชั้นศักดินาไทยอาศัยการร่วมกัน ทางศาสนาและประเพณี, อาศัยการชิดกันทางภาษา, อาศัยการผูกพันกันกันทางประวัติศาสตร์, อาศัยการสมานประโยชน์กันและการแต่งงานกันระหว่างชนชั้นศักดินาไทยกับชนชั้นศักดินาล้านนา, และอาศัยการเสื่อมอิทธิพลของพม่าและลาวถึงขั้นเป็นเมืองขึ้นอังกฤษและฝรั่งเศส, ทำให้ล้านนาสามารถสมานกับไทยได้โดยรวดเร็ว.

คราวนี้เรามาพิจารณาปัญหาอีสานดูบ้าง. ชนชั้นศักดินาแก้ปัญหาแบ่งแยกดินแดนทางอีสานไม่สำเร็จ. ปัญหาแบ่งแยกดินแดนทางอีสานแก้สำเร็จโดยพื้นฐานภายหลังจากเปลี่ยนแปลงการปกครองแล้วราว ๒๐ ปี. เงื่อนไขของความสำเร็จในการแก้ไขมีดังนี้คือ : การร่วมกันทางศาสนาและประเพณี, การชิดกันทางภาษา, การชิดกันทางประวัติศาสตร์, การหลั่งไหลเข้าสู่ภาคกลางของคนอีสานหลังสงครามโลกครั้งที่สอง, การหลั่งไหลเข้ามาเรียนหนังสือในกรุงเทพฯ ของภิกษุสามเณรจากอีสานและญาติมิตรตลอดจนศิษย์ของท่าน, และการขยายตัวโดยรวดเร็วของตลาด และเส้นทางคมนาคม, ทำให้อีสานหลอมตัวเข้ากับภาคกลางได้เป็นอย่างดีในช่วง ๒๐ ปีเศษมานี้.

 

 

หันมาดูดินแดนสามจังหวัดกันหน่อย. ประการแรก, จักรพรรดินิยมอังกฤษพยายามชุบเลี้ยงเจ้าปัตตานีอย่างดีเยี่ยม. เพื่อเจ้าเหล่านี้จะได้เป็นเครื่องมือของอังกฤษในการแบ่งแยกดินแดน. ประการที่สอง, ตนกู มูฮ์ยิดดิน[2] ลูกเจ้าปัตตานีได้เคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนอย่างเอาการเอางานและต่อเนื่องกันเป็นเวลายาวนานเพื่อเขาจะได้เป็นสุล ต่าน แห่งปัตตานี. ประการที่สาม, พรรคแพนมาเลเซียนอิสลามแห่งมาเลเซีย[3]ได้สนับสนุนการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนอย่างเปิดเผย, และพรรคการเมืองบางพรรคในมาเลเซียก็สนับสนุนการแบ่งแยกดินแดนอย่างลับ ๆ . ประการที่สี่, โครงสร้างของรัฐที่ให้มีสุลต่านแห่งรัฐและให้สุลต่านผลัดเปลี่ยนกันเป็นกษัตริย์มาเลเซียนั้นยิ่งยั่วยุให้ตนกู มูฮ์ยิดดิน อยากมีอำนาจเหนือดินแดนปัตตานี, และนราธิวาส. ในขณะเดียวกัน, แผนผักชีโรยหน้าของตนกู อับดุล เราะห์มาน[4]ที่ให้รื้อสุเหร่าเก่าสร้างสุเหร่าใหม่ทั่วมาเลเซีย, โครงการประกวดการอ่านคัมภีร์กูรอ่านซึ่งเริ่มแต่ปี ๒๕๐๓, และแผนการจัดตั้งจักรภพมุสลิมก็สามารถดึงดูดความศรัทธาของชาวมุสลิมต่อมาเลเซียได้ไม่น้อย. ประการที่ห้า, ถนนและผังเมืองและสื่อสารมวลชนในมาเลเซียมีสภาพดีกว่าในเขตสามจังหวัด. ประการที่หก, รายได้ถัวเฉลี่ยรายหัวของประชาชนมาเลเซียมากกว่าประชาชนไทย. นี่คือแรงดึงของมาเลเซียต่อดินแดนสามจังหวัด.

โปรดตรวจสอบแรงผลัก. ประการแรก, การกดขี่และขุดรีดประชาชนของเจ้าหน้าที่เป็นไปอย่างทารุณ ความเสมอภาคทางชนชาติที่ระบุไว้โดยกฎหมายนั้น เป็นเพียงความเสมอภาคบนแผ่นกระดาษเท่านั้น. โจรส่วนหนึ่งเกิดขึ้นจากการบีบคั้นของเจ้าหน้าที่. ประการที่สอง, เจ้าหน้าที่มิได้ถือเอาประโยชน์ของชาติไปแบ่งมิตรแบ่งศัตรู, แต่ถือเอาผลประโยชน์ส่วนตัวเป็นสิ่งกำหนด. ยกตัวอย่างเปาะซู[5]. เปาะซูเป็นนักประชาธิปไตยคนหนึ่ง. ด้านหนึ่ง, เขาคัดค้านการแบ่งแยกดินแดนอย่างเด็ดเดียวและให้ความร่วมมือกับทางราชการเป็นอย่างก็ในการพัฒนา. อีกด้านหนึ่ง, เขามีความสัมพันธ์กับประชาชนอย่างกว้างขวางและตัดด้านการกตรีขูตรีดของเจ้าหน้าที่. ตนกู

มูฮูยิดดินและตนกูอับดุลยะลา[6]ถือเปาะชูเป็นศัตรูสำคัญ. แทนที่เจ้าหน้าที่จะถือเปาะซูเป็นคนที่มีคุณค่าของชาติ, เจ้าหน้าที่กลับกลายเป็นเครื่องมือของตนกู มูฮ์ยิดดิน และตนภู อับดุลยะลา ทำลายเปาะซู, และโฆษณาว่าเปาะซูร่วมมือกับเปาะเยะ.

อันที่จริง, เปาะเฮะเป็นคนของตนกู อับดุลยะลา, เป็นเครื่องมือของ ตนกู อับดุลยะลา ในการก่อกวนความสงบชายแดน, ในการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดน, และในก่ารทำลายเปาะซู. ใคร ๆ ก็รู้กันอยู่แล้ว ว่าเจ้าหน้าที่บางส่วนได้เลี้ยงโจรไว้จำนวนหนึ่งเพื่อประโยชน์แห่งตน, และเจ้าหน้าที่บางส่วนก็เป็นพันธมิตรกับกลุ่มโจรบางกลุ่มที่มีเบื้องหลังทางการเมืองเกี่ยวกับการแบ่งแยกดินแดน. จากนี้จะเห็นได้ว่าเจ้าหน้าที่ได้นำเอาการเคลื่อนไหวประชาธิปไตย. การเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดน, การเคลื่อนไหวของฝ่ายซ้าย, การเคลื่อนไหวของพรรคคอมมิวนิสต์มะลายู, และการเคลื่อนไหวของโจรปะปนกันและเรียกเป็นโจรทั้งสิ้น. พฤติการณ์เช่นนี้ย่อมเป็นภัยอย่างมหันต์ต่อความมั่นคงและปลอดภัยของชาติ. ประการที่สาม, การปฏิรูปและการพัฒนา ถูกละเลย, หน่วยราชการบางหน่วยไปทำอยู่บ้างแต่ก็มีงบประมาณจำกัดจำเขี่ยอย่างน่าสงสาร, ไม่สามารถพังทะลายสังคมปิดในดินแดนสามจังหวัดลงได้, ประชาชนก็ยากจนแร้นแค้นมากขึ้นเรื่อย ๆ ประการที่สี่, การใช้มาตรฎารปราบพรรคคอมมิวนิสต์มะลายูอย่างหลับหูหลับตา, บีบให้พรรคคอมมิวนิสต์มะลายูซึ่งไม่สนับสนุนการแบ่งแยกดินแดนและไม่มีนโยบายเคลื่อนไหวทางการเมืองในประเทศไทยต้องหันไปร่วมมือกับ

กลุ่มต่าง ๆ ที่พอร่วมมือได้ทั้งที่มีนโยบายแบ่งแยกดินแดนและไม่แบ่งแยกดินแดน, ทั้งนี้เพื่อการอยู่รอดของตน นี่คือแรงผลักดินแดนสามจังหวัดอออกไปจากประเทศไทย

 

 

โดยพื้นฐานแล้ว, ปัญหาการแบ่งแยกดินแดนในสามจังหวัดยังมิได้รับการแก้ไข. เหตุที่การเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนยังมิได้ขยายตัวถึงขั้นรุนแรงก็เพราะ : ๑) พรรคอัลไลอันซ์[7]ของรัฐบาลมาเลเซียยังจำเป็นต้องยืมมือไทยปราบพรรคคอมมิวนิสต์มะลายูอยู่. ๒) พรรคอัลไลอันซ์ประสบปัญหาความแตกแยกระหว่างชนชาติภายในประเทศอย่างหนัก เช่น ความแตกแยกระหว่างชนชาติมะลายูกับชนชาติจีนจึงไม่สามารถมาสนใจปัญหาแบ่งแยกดินแดนได้อย่างเต็มที่. ๓) พรรคแพน มาเลเซียน อิสลามซึ่งมีอิทธิพลในกลันตันและซึ่งหนุนการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดนนั้นเกิดการขัดแย้งกันอย่างรุนแรงกับพรรคอัลไลอันซ์ของรัฐบาล

 

 

๓.

ตนกู มูฮ์ยิดดิน เป็นลูกเจ้าปัตตานี. พ่อส่งเขามาเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ. ต่อมา, เจ้าปัตตานีถูกใส่ร้ายว่าเป็นกบฏจึงต้องลี้ภัยไปอยู่ในมะลายู. ตนกู มูฮ์ยิดดิน ถูกนักเรียนเยาะเย้ยว่า "อ้ายลูกกบฏ" จนทนไม่ไหวจึงต้องเดินทางออกจากประเทศไทย เมื่อถึงมะลายู, อังกฤษก็ให้การอุปการะอย่างดีเยี่ยมและส่งเขาเรียนหนังสือ. นี่คือความแตกต่างระหว่างนโยบายของไทยกับอังกฤษ. ในระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง, ตนกู มูฮ์ยิดดินได้รับเงินก้อนใหญ่จากอังกฤษ. เขาได้นำเงินก้อนใหญ่นี้ไปให้ความอุปการะแก่ชาวมุสลิมจากประเทศไทยราว ๓,๐๐๐ คน ซึ่งตกค้างอยู่ในเมกกะและไม่มีหนทางติดต่อขอรับเงินจากทางบ้านได้. เมื่อสงครามสงบแล้ว, ชาวมุสลิม ๓,๐๐๐ คนนั้นก็กลับมาเป็นครูบาอาจารย์เป็นที่เคารพนับถือของชาวมุสลิมในประเทศไทย. เหล่านี้แหละคือขุมอิทธิพลของตนกู มูฮ์ยิดดิน.

 

 

ตนกู มูฮ์ยิดดิน ได้วางแผนแบ่งแยกดินแดนดนครั้งสำคัญ เมื่อปี ๒๔๘๘-๒๔๘๙. ในครั้งนั้น, เขากำหนดว่าถ้าไทยต้องคืนดินแดนสี่จังหวัดในอินโดจีนให้แก่ฝรั่งเศส, เขาก็จะดำเนินการแบ่งแยกดินแดนสี่จังหวัดชายเเดน. ภาคใต้ทันที. เพื่อรับมือกับแผนการนี้, ปรีดี พนมยงค์ และ แช่ม พรหมยงค์ ได้ร่วมมือกันแก้ปัญหาเฉพาะหน้าอย่างรวดเร็ว โดยการตั้งจุฬาราชมนตรีขึ้นและอาศัยจุฬาราชมนตรีไปทำความเข้าใจกับชาวอิสลาม. ในช่วงวิกฤตที่ไทยจะต้องคืนกินแดนสี่จังหวัดให้แก่ฝรั่งเศสนั้น, แช่ม พรหมยงค์ ก็สามารถส่งครูบาอาจารย์ทางศาสนาซึ่งมีอิทธิพลอยู่ในหมู่ชาวอิสลามและซึ่งตนกู มูฮ์ยิดดิน จะต้องอาศัยในการแบ่งแยกดินแดนรวม ๙๐ ดนเดินทางเข้ากรุงเทพ ฯ เพื่อกระชับความสัมพันธ์ฉันพี่น้องระหว่างชาวมุสลิมกับฝ่ายบ้านเมืองในเมืองหลวง. เมื่อการคืนดินแดนสี่จังหวัดทางอินโดจีนเสร็จเรียบร้อยแล้ว และคลื่นลมที่สืบเนื่องมาจากมรสุมของการคืนดินแดนสี่จังหวัดในอินโดจีนสงบลงแล้ว, ครูบาอาจารย์ทางศาสนาราว ๙๐ คนนั้นจึงเดินทางออกจากกรุงเทพฯ กลับภูมิลำเนา. ทั้งนี้, เป็นเหตุให้ตนกู มูฮ์ยิดดินสูญเสียโอกาศสำคัญในการแบ่งแยกดินแดน

หลังจากนั้น ปรีดี พนมยงค์ เเละ แช่ม พรหมยงค์ ก็ได้ร่วมมือกันวางแผนระยะยาวเพื่อแก้ปัญหาชายแดนสี่จังหวัดภาคใต้, เช่น จัดตั้งคณะกรรมการกลางอิสลามแห่งประเทศไทยขึ้นเพื่อปัญหาการแบ่งแยกดินแดนภาคใต้

กระชับความสามัคคีระหว่างชนชาติ. แต่รัฐประหาร ๘ พฤศจิกายน ปี ๒๔๙๐ ทำให้โครงการนี้พิการลงเสียก่อน.

 

๔.

แม้ว่าทางการไทยจะปฏิบัติต่อพี่น้องสามจังหวัดอย่างไม่เบ็นธรรมมาเป็นเวลาช้านาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการบีบบังคับพี่น้องสามจังหวัดอย่างทารุณในสมัยจอมพล ป. พิบูลสงคราม (ปี ๒๘๘๕-๒๔๘๘) ก็ตาม, แต่นโยบายแบ่งแยกดินแดนก็เป็นนโยบายที่ผิด

ก่อนปี ๒๕๐๐ คือก่อนมะลายูประกาศเอกราช, นโยบายแบ่งแยกดินแดนเป็นนโยบายปฏิกริยา. เพราะเหตุใดเล่า ? ก็เพราะว่าการเอาพี่น้องสามจังหวัด ซึ่งอยู่ในประเทศกึ่งเมืองขึ้นกึ่งศักดินาไปขึ้นอยู่กับมะลายที่เป็นเมืองขึ้นนั้นเป็นการถอยหลังเข้าคลอง. พี่น้องสามจังหวัดจะไม่มีอะไรก็ขึ้นเลยจากการแบ่งแยกไปเช่นนั้น. นอกจากคนบางคนจะได้เป็นสุลต่านแห่งปัตตานีแล้ว, ประชาชนมีแต่จะตกเป็นขี้ข้าของอังกฤษ

 

 

หลังปี ๒๕๐๐ คือหลังจากมะลายูประกาศเอกราชแล้ว, นโยบายแบ่งแยกดินแดนก็เป็นนโยบายที่อันตราย. ประการแรก, สังคมมะลายูยังคงเป็นสังคมกึ่งเมืองขึ้นกึ่งศักดินา, มิได้มีความก้าวหน้ากว่าสังคมไทยแต่ประการใดเลย. ฉะนั้นการแบ่งแยกดินแดนจากไทยไปอยู่กับมะลาย ย่อมไม่มีอะไรดีขึ้นสำหรับคนส่วนใหญ่ที่สุดนอกเสียจากคนเพียงไม่กี่คนที่จะได้มีโอกาสเป็นสุลต่าน. ประการที่สอง, การแยกดินแดนคือการรบ, คือการร้าวฉานอย่างใหญ่หลวงระหว่างชนชาติของประเทศ. ถ้ากวรรบเกิดขึ้น, รัฐบาลมะลายูที่แม้แต่การสนับสนุนทางการเมืองก็ยังต้องทำอย่างลับ ๆ , เช่นนี้แล้วจะกล้าสนับสนุนการรบของพี่น้องสามจังหวัดหรือ ? ผลสุดท้าย, พี่น้องสามจังหวัดนั่นแหละจะเป็นผู้รับเคราะห์กรรมอย่างน่าเอน็จอนาถ. ประการที่สาม, การกำหนดนโยบายแบ่งแยกบ้างก็เพื่อรวมกับมาเลเซียและบ้างก็เพื่อตั้งรัฐปัตตานีขึ้นใหม่โดยเอาดินแดนมาเลเซียบางส่วนมาผนวกเข้าด้วย, เช่นนี้แล้วการดำเนินนโยบายแบ่งแยกย่อมจะต้องเผชิญกับการแตกแยกกันเองและก่อศัตรูขึ้นทุกด้าน.

 

๕.

ชนชั้นศักดินาแก้ปัญหาชนชาติส่วนน้อยด้วยวิธีใช้กำลังประสานกับการกลืนทาง วัฒนธรรม และสายเลือดโดยมักจะเริ่มต้นจากชนชั้นสูงด้วยกันเองก่อน. ที่ไม่ประสบความสำเร็จก็มักจะเป็นเพราะละเลยต่อวิธีการดังกล่าว หรือมีเหตุผลบางอย่างทำให้ไม่สามารถปฏิบัติวิธีการดังกล่าวได้.

ชนชั้นนายทุนแก้ปัญหาชนชาติส่วนน้อยด้วยวิธีใช้กำลังบังคับ, ประสานกับระบบเลือกตั้ง, และประสานกับการสร้างตลาดที่เป็นเอกภาพ. การสร้างตลาดที่เป็นเอกภาพเป็นหัวใจของการแก้ปัญหาชนชาติส่วนน้อยของชนชั้นนายทุน. ชนชั้นนายทุนได้ทำลายสังคมปิดแห่งศักดินา, ได้ทำให้การผลิตและการบริโภคต้องพึ่งตลาด, ได้ทำให้การคมนาคมและการสื่อสารเป็นแบบทันสมัย, ได้ทำให้ผู้คนต้องมีชีวิตร่วมกันในโรงงานในเหมืองแร่, ในโรงเรียน, ในแหล่งงาน, และในแหล่งธุรกิจ, ทำให้วัฒนธรรมและภาษาของชนชาติต่าง ๆ ม้วน ตัวเข้าสู่วงจรของการใกล้ชิดติดต่อกันและละลายตัวเข้าหากัน.

 

 

สังคมนิยมแก้ปัญหาชนชาติส่วน น้อยโดยใช้หลักการเสมอภาค, หลักการปกครองตนเองหรือหลักการปกครองตนเองภายใต้ความเป็นเอกภาพของชาติ, หลักการขจัดการกดขี่ขูดรีด, และหลักการพัฒนา. สังคมนิยมจะทำลายการกดขี่เหยียดหยามระหว่างชนชาติ, จะสร้างประเทศที่เป็นครอบครัวใหญ่ของชนชาติต่าง ๆ, และทำให้ชนชาติต่าง ๆ รักใคร่ปรองดองกันฉันพี่ฉันน้อง, จะเคารพต่อภาษาและหนังสือของทุกชนชาติโดยถือการสอนและเรียนภาษากลางเป็นสิ่งที่ต้องกระทำควบคู่กันไป, สังคมนิยมจะทำลายการกดขี่ขดรีดที่ดำรงอยู่ในแต่ละชนชาติ, ทำให้แต่ละชนชาติได้รับการปลดแอกโดยแท้จริง. สังคมนิยมจะพยายามฝึกคนท้องที่ขึ้นมาบริหารงานในเขตของชนชาตินั้น ๆ ภายใต้นโยบายใหญ่ของประเทศที่เป็นเอกภาพ, สังคมนิยมจะเร่งพัฒนาเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของทุกชนชาติอย่างขนานใหญ่ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองและเพื่อความเป็นปึกแผ่นของครอบครัวแห่งสังคมนิยม.

 

๖…

การแก้ปัญหาภาคใต้ในเขตสามจังหวัด, จำเป็นต้องแก้ทั้งปัญหาเฉพาะหน้าและปัญหาพื้นฐาน. การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า, จำเป็นต้องดำเนินการดังต่อไปนี้คือ

๑) ยกเลิกมาตรการปราบปรามเป็นสำคัญ, ใช้มาตรการการเมืองและมาตรการพัฒนาเป็นสำคัญ ยุติการปะปนการเคลื่อนไหวแบ่งแยกดินแดน, การเคลื่อนไหวประชาธิปไตย, การเคลื่อนไหวของฝ่ายซ้าย, และการเคลื่อนไหวของโจรรวมกันเป็นการเคลื่อนไหวของโจร. ให้โอกาสกลับตัวแก่โจรที่ถูกบังคับให้เป็นโจร.

๒) เร่งทำลายสังคมปิดในดินแดนสามจังหวัด โดยเร่งพัฒนาเศรษฐกิจและวัฒนธรรมอย่างขนานใหญ่, ทั้งนี้มีแต่รัฐบาลยุตินโยบาย “บินเหนือทุกสิ่งทุกอย่าง” และดำเนินนโยบาย “พัฒนาเหนือทุกสิ่งทุกอย่าง” เท่านั้น, รัฐบาลจึงจะมีกำลังเงิน และกำลังคนไปทำลายสังคมปิดในดินแดนสามจังหวัดได้.

๓) ย้ายข้าราชการอย่างขนานใหญ่, คัดเลือกคนที่สามารถเข้าถึงประชาชน และสามารถปฏิบัตินโยบายประชาธิปไตย และนโยบายพัฒนาไปปฏิบัติหน้าที่ในเขตสามจังหวัด. ยุติการถือเขตสามจังหวัดเป็นแดนเนรเทศราชการที่มือสกปรกและเต็มไปด้วย กลิ่นไอของลัทธิขุนนางออกไปเสีย, หรือมิฉะนั้นก็ดำเนินการลงโทษพวกเขาตามระดับแห่งความผิดที่เขาได้กระทำ.

สำหรับการแก้ปัญหาสามจังหวัดภาคใต้โดยพื้นฐานนั้น, จำเป็นต้องใช้แนวทางสังคมนิยม, คือยึดมั่นในหลักการแห่งความเสมอภาตระหว่างชนชาติ, ยึดมั่นในหลักการปกครองตนเองภายใต้ความเป็นเอกภาพแห่งชาติ, ยึดมั่นในหลักการทำลายการกดขี่ขูดรีดทั้งปวง, และยึดมั่นในหลักการเร่งรัดพัฒนาทุกด้าน.

ปัญหาสามจังหวัด เป็นปัญหาส่วนหนึ่งของปัญหาทั้งหมดของประเทศ, ความทุกข์ยากของประชาชนสามจังหวัดเป็นส่วนหนึ่งของความทุกข์ยากของประชาชนทั่วประเทศ. ประชาชนสามจังหวัดมิได้อยู่โดดเดี่ยว. ทางออกที่แท้จริงของประชาชนสามจังหวัดมิได้อยู่ที่การหันหน้าเข้าหาการแบ่งแยกดินแดน, แต่อยู่ที่การหันหน้าเข้าหาประชาชนและชนชาติต่าง ๆ ของไทยร่วมมือกันต่อสู้กับนโยบายที่ผิดพลาดและรัฐบาลที่ดำเนินนโยบายผิดพลาด. มีแต่รัฐบาลที่ผิดพลาดและนโยบายที่ผิดพลาดถูกขจัดออกไปแล้วเท่านั้น. ความทุกข์ยากของประชาชนสามจังหวัดจึงจะได้รับการแก้ไข.

ดินแดนสามจังหวัดมีพื้นที่ถึง ๑๐,๙๕๗ ตารางกิโลเมตร, เท่ากับหนึ่งในสี่ของพื้นที่ทั้งหมดในภาคใต้. ดินแดนสามจังหวัดมีประชากรราว ๑ ล้านคน, เท่ากับ ๗ เปอร์เซ็นต์ ของพลเมืองทั่วทั้งภาคใต้, จังหวัดนราธิวาสมีผลิตผลยางมากเป็นที่ ๑ ของปัญหาการแบ่งแยกดินแดนภาคใต้ประเทศ, จังหวัดปัตตานีกับยะลาก็มีผลิตผลยางมากเป็นที่ ๓ และที่ ๔ ของประเทศ. ประชาชนสามจังหวัดของเราได้ร่วมกับประชาชนทั่วประเทศสร้างชาติ, สร้างวัฒนธรรม. ขอแต่ประชาชนสามจังหวัดมีความสามัคคีกันและร่วม มือกับประชาชนทั่วประเทศดำเนินการต่อสู้กับอธรรม, ในที่สุดเราจะต้องประสบชัยชนะอย่างแน่นอน.

พฤษภาคม ๒๕๑๗

 

เอกสารอ้างอิง :

• แช่ม พรหมยงค์ - อำนาจ ยุทธวิวัฒน์. ปัญหาการแบ่งแยกดินแดนภาคใต้, ความเป็นเอกภาพของชาติกับปัญหาชายแดนใต้, (กรุงเทพฯ: ประจักษ์การพิมพ์, 2517). หน้า 17-31.

 

 

---