บทความ

รศ. ดร. มารค ตามไท นำเสนอแนวคิดสันติภาพที่ยั่งยืนผ่านประสบการณ์ส่วนตัวและมุมมองต่อความขัดแย้งระดับโลก โดยเน้นการไม่ใช้ความรุนแรงและการเข้าใจความเป็นมนุษย์ร่วมกัน (Common Humanity) เพื่อแก้ปัญหาความรุนแรงทางวัฒนธรรม พร้อมทั้งวิพากษ์ระบบประชาธิปไตยในอาเซียนเปรียบเทียบกับปรัชญาการปกครองของเพลโต

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ไทยต้องใช้ความสามารถทางการทูตผ่านกระทรวงการต่างประเทศ เอกอัครราชทูต และบุคคลสำคัญ เพื่อผ่อนปรนข้อผูกพัน โดยเฉพาะเรื่องค่าใช้จ่ายกองทหารสัมพันธมิตรและสินทรัพย์ของไทยที่ถูกกักกัน

สรุปประเด็นการเสวนา PRIDI Talks #32: 80 ปี วันสันติภาพไทย : “อนาคตไทย-อาเซียน : ความร่วมมือเพื่อสันติภาพท่ามกลางระเบียบโลกใหม่”

รศ.ดร.อนุสรณ์ ธรรมใจ ได้ชี้ให้เราเห็นว่าสันติภาพต้องเป็นทั้งเป้าหมายและวิธีการ และเราไม่สามารถสร้างสันติภาพได้ด้วยกำลังกดขี่ ด้วยความรุนแรง รวมถึงยังชี้ให้เห็นว่าแนวคิดสันติภาพของนายปรีดี พนมยงค์ ก็ยังคงทันสมัยอยู่ตราบจนถึงปัจจุบัน

สองเหตุการณ์สำคัญที่พลิกโฉมประวัติศาสตร์การเมืองไทย การสวรรคตของรัชกาลที่ 8 อันยังคงเป็นปริศนาที่ถกเถียงไม่สิ้นสุด และการรัฐประหารของจอมพล ป. พิบูลสงคราม ในปี พ.ศ. 2490 ซึ่งเปลี่ยนทิศทางบ้านเมืองอย่างสิ้นเชิง

แนวความคิดและจิตสำนึกของปรีดี พนมยงค์ เป็นผลมาจากการศึกษาเล่าเรียนและประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมมาตั้งแต่วัยเด็ก แม้เป็นทัศนะที่ได้แสดงไว้ในอดีตอันยาวนาน ทว่ายังสามารถนำกลับมาใช้อย่างเป็นปัจจุบันได้

ตำบลหนองม่วงไข่ ตำบลขนาดเล็กในจังหวัดแพร่ซึ่งเป็นฐานที่มั่นสำคัญของเสรีไทยสายเหนือ บทบาทของชาวบ้านทั้งตำบลที่ช่วยเหลือกิจการของเสรีไทยด้วยแรงกายแรงใจ และรักษาความลับเพื่อต่อต้านการเข้ามาของทหารญี่ปุ่น

ทวี บุณยเกตุ ได้เปิดเผยข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเพิ่มเติมจากตอนก่อนหน้า นับตั้งแต่ข้อเสนอในการย้ายเมืองหลวงไปยังเพชรบูรณ์ บทบาทของนายควง อภัยวงศ์ ตลอดจนคุณูปการของพลโทนากามูระที่มีต่อไทยในสงครามโลกครั้งที่ 2

ทวี บุณยเกตุ ได้ร้อยเรียงเหตุการณ์และข้อเท็จจริงเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเทศไทยในช่วงต้นสงครามโลกครั้งที่สอง โดยในตอนนี้จะย้อนกลับไปเมื่อครั้งประเทศไทยจำต้องเข้าร่วมสงครามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จากการรุกรานของกองทัพญี่ปุ่น

เจาะลึกครอบครัว “รามสูต” ผู้สืบทอดอุดมการณ์เพื่อความเป็นธรรมในสังคมจากรุ่นสู่รุ่น ตั้งแต่การทำงานสาธารณสุขของ ศ. (พิเศษ) นพ.ธีระ จนถึงการต่อสู้ของ ศ.ดร.พิรงรอง กับอำนาจทุนผ่านงานนิเทศศาสตร์เชิงวิพากษ์